सुरेश मण्डलले आफ्नै पार्टीको बारेमा लेखेको कुरा तपाईले पढ्नु भो त ?

काङग्रेस, एमाले र माओवादीका पछुवाहरु मधेसी दलहरुका अगुवा बनेकाले पनि मधेस र मधेसी जनताको यो दुर्दसा भैरहेको छ । यिनिहरुबाट मधेसलाई जोगाउन अब ुहार्डकोर मधेसवादी युवाु बीच एकता जरुरी छ ।  तराई मधेश लोकतान्त्रिक पार्टीका केन्द्रीय सदस्य सुरेशकुमार मण्डलले लेखेका यो स्टाट्स हुन् । पार्टीको एउटा जिम्मेवार नेताले यसरी लेख्दा उनको पार्टीले यो कुरालाई कसरी लिएको छ त्यो बुझ्नै पर्ने कुरा हो तर पार्टीको एकजना केन्द्रीय सदस्यले यसरी पार्टीको बारेमा लेख्नु वास्तवमा साहसीक काम हुन् । पछिल्लो समय उनले जुलाई १३ तारिखको पनि एउटा स्टाट्स लेखेका छन् । त्यसमा उनले मधेशका प्रमुख तीन दलका नेता राजेन्द्र महतो, महन्थ ठाकुर र उपेन्द्र यादवको सकारात्मक नाकारात्मक पक्षको बारेमा उल्लेख गरेका छन् । उनले आफ्नामा स्टाट्स यस्तो लेखेका छन्

राजेन्द्र महतोले उठाउलान यस्तो कडा कदम ?

आज धेरै दिनपछि सद्भावना पार्टीका अध्यक्ष राजेन्द्र महतोले पार्टीको बारेमा बोलेका छन् । उनले पार्टीबाट विगतमा भएको गल्ति कमिकमजोरीलाई आत्मसात गर्दै क्षमा याचना पनि मागेका छन् । शानिवार मधेशी बुद्धिजिवि, पत्रकार, वकिल, प्रध्यापकलगायतसँगको अन्तरक्रियाका कार्यक्रममा आफ्नो पार्टीको स्वयतःपत्र जारी गर्दै सविधानसभाको चुनावपछि चयन भएको समानुपातिक सभासद् चयनमा कतै नकतै त्रुटीभएको स्वीकार्दै त्यसलाई सच्याउने प्रतिवद्धता जनाए । उनले आफ्ना श्रीमती शैल महतोलाई समानुपातिक सभासद् बनाउँदा पार्टीभित्र र बाहिर आलोचना भएको थियो ।

मधेशी नेतालाई जस्तो देखे त्यस्तो लेखे

आज (असार २६ गते) वर्ड ट्रेड सेन्टरमा एक कार्यक्रमबीच संघीय गणतान्त्रिक मोर्चाको घोषणा भएको छ । पाँच मधेशवादी दल, एउटा अशोक राईको संघीय समाजवादी पार्टी र एमाओवादी गरी पाँच दलको मोर्चा । कार्यक्रममा मधेशवादी दलका नेताहरु निकै खुशी देखिएका थिए । उपेन्द्र यादवदेखि राजेन्द्र महतोको मुहारमा यस्तो खुशी देखियो त्यो विरलै देख्न पाइन्छ । त्यति मात्र होइन आज मैले पहिलो पटक तमलोपाका अध्यक्ष महन्थ ठाकुरलाई हाँसेको देखे । अर्को अच्चमको कुरा कहिले न बोल्ने पानी बाराबारको स्थितिमा रहेका उपेन्द्र यादव र विजय कुमार गच्छदार पनि हाँसि हाँसि जिस्केको देखे । के भनेर जिस्केका थिए त्यो पछि चर्चा गरौला पहिलो यहाँ मधेशी नेताको बारेमा कुरा गरौ ।

परम्परा काम गर्न नपाएका मुसहर विदेश पलायनभएपछि फर्केका छैनन्

मोरङको केरौन–५ स्थित  १६ घर धुरीको एउटा सानो मुसहर वस्ती छ । त्यहाँका मुसहर समुदायले परम्परागत काम नपाएपछि सो वस्तीका धेरै तन्नेरीहरू भारत पलायन भएका छन् । तीन जना त अहिलेसम्म गाउँ फर्किएका छैनन् । मुसहरहरूको् परम्परागत काम माटो काट्ने पुर्ने बाँध निर्माण गर्ने हो । माटोको काम गर्ने छिटो र सरल प्रविधि भित्रिएपछि मुसहर वस्तीका धेरै युवा युवतीहरु भारत जाने थालेका छन् । युवा रामप्रसाद ऋषिदेव भन्छन्– जागिर खाउँ पढेको छैन्, आफूले जानेको काम पाउनै छोड्यो, सब ट्रयाक्टर र स्कावेटर लगाएर माटोको काम गर्छन् । विदेश नगएर के गर्नु ।

नइ माय तुँ चिन्ता नइ कर, हमरा किछो ने हेतै

‘नइ माय तुँ चिन्ता नइ कर, हमरा किछो ने हेतै’ अर्थात आमा तिमी चिन्ता नगर, मलाई केहि पनि हुँदैन । २०५७ सालअघि इनरबति देवीका जेठा छोराले उनलाई भनेको कुरा सम्झिदैं भक्कानो छाडेर रोइन् । ‘त्यस बेला कहिलेकाहिं घर आउँदा किन माओवादीमा लागेको ?, घरमै बसेर खेतीपाती गर्न अथवा पढ्न भनिरहेको थिएँ । तर मानेनन् उनले’ सप्तरीको मलेकपुर गाविस ५, खुरहुरिया निवासी इनरबति देवी यादव सम्झेर भन्छिन्, ‘‘तैपनी छोराले आफ्नो सुरक्षा गर्न भन्दै खुट्टा ढोगेर आर्शिवाद लिन्थे र म दिन्थे पनि । आखिर छोरा न हुन् ।’